Powierzchnia mieszkalna w Mieszkaniu dla Młodych

Dopłaty MdM uzależnione są od powierzchni mieszkalnej. Wielu osobom sprawia jednak problem ustalenie, czym ona jest i co dokładnie się do niej zalicza. W dzisiejszym artykule rozjaśnimy nieco to zagadnienie.

Powierzchnia mieszkalna – definicja i pomiar

Pojęcie powierzchni mieszkalnej definiuje kilka odrębnych ustaw:

• Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych z 1991 roku,
• Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r.
• Ustawa o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego z dnia 21 czerwca 2001 r.

Określają one jak powinien być dokonywany prawidłowy pomiar tej wielkości, jakie pomieszczenia się zaliczają i jaka jest wysokość minimalna. Pomiaru powierzchni mieszkalnej powinniśmy dokonywać po wewnętrznej długości ścian, na wszystkich kondygnacjach.

Co w przypadku niestandardowej wysokości sufitów? Pomieszczenia o wysokości 2,20 metru lub wyższe liczy się jako 100% powierzchni. Pomieszczenie o wysokości od 1,40 do 2,20 metra wlicza się do powierzchni jedynie jako 50%. W wyliczeniach natomiast pomija się pomieszczenia o wysokości nie przekraczającej 1,40 metra wysokości.

Jakie pomieszczenia nie wliczają się w powierzchnię mieszkaniową?

Ustawa o ochronie praw lokatorów definiuje, jakie pomieszczania wliczają się, a jakie nie do powierzchni mieszkalnej.
Do powierzchni mieszkalnej zaliczają się:

• pokoje,
• kuchnie,
• sypialnie,
• alkowy,
• spiżarnie,
• hole, korytarze i przedpokoje,
• łazienki,
• inne pomieszczenia o charakterze mieszkalnym lub gospodarczym.

Do powierzchni mieszkalnej nie wliczają się:

• balkony, tarasy, loggie,
• antresole,
• szafy i schowki ścienne,
• pralnie i suszarnie,
• wózkownie,
• strychy,
• piwnice,
• komórki na opał,
• garaże,
• miejsca postojowe,
• wspólne klatki schodowe oraz szyby dźwigowe.